پیاز سفید جیرفت محصولی است که به خوبی برای عملیات کشاورزی در مقیاس کوچک و نیمه وقت مناسب است.
بازارهای متعددی برای تولیدکنندگان با زمین‌های کوچک وجود دارد و رنگ‌ها و انواع پیازهای بالغ (قرمز، زرد و سفید) به تولیدکنندگان اجازه می‌دهد تا بازار خود را پیدا کنند.
اصطلاح “پیاز خشک” برای تشخیص آنها از پیازهای سبز استفاده می شود که در حالی که رویه ها هنوز سبز هستند و معمولاً قبل از تشکیل یک پیاز بزرگ کشیده می شوند.
بسیاری از عملیات مزرعه ای مانند آماده سازی زمین، کاشت و برداشت را می توان به صورت سفارشی استخدام کرد و بیشتر تجهیزات کاشت و برداشت را می توان برای سایر محصولات استفاده کرد.
پیاز خشک معمولی، یکی از اعضای خانواده، در آسیای میانه در شمال غربی هند، افغانستان، تاجیکستان و ازبکستان کنونی منشا گرفته است. در قرن شانزدهم گزارش شد که پیاز از رایج ترین سبزیجاتی بود که در آن زمان استفاده می شد.
آنها در انواع قرمز و سفید وجود داشتند و از نظر طعم شیرین، قوی یا متوسط بودند. پیاز توسط اسپانیایی ها به زودی پس از کشف به هند غربی وارد شد.
از آنجا، پیاز به تمام نقاط قاره آمریکا گسترش یافت و توسط اولین مستعمره‌نشینان و کمی بعد توسط بومیان آمریکا کشت شد. خویشاوندان پیاز عبارتند از سیر، تره فرنگی، پیازچه، پیاز ولزی و موسیر.
ایالات متحده بیش از 120000 هکتار برداشت می کند و سالانه تقریباً 7 میلیارد پوند پیاز تولید می کند. در سال 2017، شمال شرق بیش از 8000 هکتار پیاز در بیش از 3000 مزرعه تولید کرد.
پیازهای تازه بازار در شمال شرقی ایالات متحده از اول جولای تا پایان اکتبر در دسترس هستند. آنها به طور سنتی به صورت آزاد در ظروف فله یا در کیسه های مشبک با وزن های مختلف فروخته می شوند.
چندین جایگزین بازاریابی برای پرورش‌دهنده پیاز در دسترس است: بازارهای عمده‌فروشی، تعاونی‌ها، خرده‌فروشان محلی، و غرفه‌های کنار جاده‌ای، بازارهای کشاورزان، کشاورزی تحت حمایت جامعه (CSA)، عملیات انتخابی خود، و شرکت‌های فرآوری. هنگام برنامه ریزی تولید، ابتدا توانایی و دسترسی خود به بازار را در نظر بگیرید. شما باید برخی تحقیقات بازار را انجام دهید.
تولیدکنندگان اغلب توانایی خود را برای فروش در یک بازار معین بیش از حد ارزیابی می کنند. تولید کمتر از یک هکتار از بسیاری از محصولات گیاهی برای اکثر تولیدکنندگان معمول است.
