لامپ سنسور دار راز رییس جمهور را لو داد

اولین مطالعات بر روی لامپ در سال 1802 توسط هامفری دیوی انگلیسی آغاز شد و اولین نور رشته ای با عبور جریان از نوار نازکی از پلاتین به دست آمد.

نور به دست آمده خیلی روشن نبود و دوام زیادی نداشت، اما به عنوان نمونه ای برای این مطالعات برای 75 سال آینده بود.

جدا از آن، در سال 1809 دیوی اولین لامپ سنسور دار قوس الکتریکی را با دو میله کربن متصل به 2000 باتری ساخت و اولین ارائه خود را در موسسه سلطنتی بریتانیا انجام داد.

در سال 1840، وارن د لا رو، انگلیسی، سیم پلاتین سیم پیچی را در یک لوله شیشه ای خلاء قرار داد و جریان را از آن عبور داد. اگرچه نور به دست آمده کارآمد بود، اما در آن زمان امکان استفاده تجاری از لامپ وجود نداشت، زیرا پلاتین گران بود.

از این زمان به بعد، دانشمندان مختلف شروع به جستجوی سیم لامپ (رشته) مناسب برای لامپ کردند. در سال 1840، جوزف سوان اولین لامپ کاربردی را با استفاده از فیلامنت کربنی شده و کاغذی ساخت و آن را در سال 1860 به ثبت رساند.

با این حال، لامپ یک نور کم نور ساطع می کرد و زمان سوختن بسیار کوتاه بود. لامپ برای عملکرد صحیح نیاز به منبع تغذیه داشت.

سر الیوت توماس با استفاده از فناوری مشابه این لامپ تجاری قابل دوام را در سال 1875 تولید کرد. او همچنین پس از کار بر روی لامپ، به لامپ رشته ای بامبو رسید. با استفاده از پمپ خلاء هرمان اشپیگل ، الیوت توماس با موفقیت لامپ خود را جارو برقی کرد.

مهمترین نامی که به توسعه لامپ رشته ای و الکتریسیته کمک کرد بدون شک توماس ادیسون است. در واقع، او کسی نبود که لامپ را اختراع کرد، اما برای بهبود لامپ سخت کار کرد.

در سال 1879، با کمک خلاء بالا و فیلامنت کربنیزه، نوری با سوزاندن طولانی و بسیار کارآمد تولید کرد. او همچنین روی نورپردازی عملی خانه ها کار می کرد.

ادیسون نه تنها نورهای رشته ای ایجاد کرد، بلکه مکانیسم روشنایی الکتریکی را نیز توسعه داد که حاوی عناصر لازم است که نور رشته ای را ایمن تر، کاربردی تر و اقتصادی تر می کند.